1.07.2014
Temat: Królestwo Boże najwyższą wartością
Teksty: Prz 8, 1-12; Ps 111; Mt 13, 44-46
Homilia: ks. Piotr
- „Królestwo niebieskie podobne jest do skarbu ukrytego w roli. Znalazł go pewien człowiek i ukrył ponownie. Z radości poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił tę rolę” (13, 44).
O jaki skarb chodzi. Był taki zwyczaj za czasów Jezusa, że jak ktoś był bogaty to chował te pieniądze do naczynia glinianego, zakopywał gdzieś na roli i tam one leżały. Jeśli zdarzało się, że ktoś umarł, zapomniał to wg. prawa rzymskiego, że kto zakupił pole dziedziczy także i skarb. W prawie żydowskim znalazca postąpiłby niemoralnie, gdyby w czasie pracy skarb zabrał dla siebie, bo praca i jego owoc należą do tego, który go zatrudnił. Ale jeżeli skończył pracę, tym bardziej nabył to pole to był 100% -wym właścicielem tego skarbu.
Jaki jest sens tej przypowieści? Podobnie jak jakaś niezmiernie cenna rzecz może być niedostrzegana przez wielu ludzi. Istnieje faktycznie, chociaż zakopana i niedostrzegalna dla ludzi. Podobnie jest z Królestwem Bożym, choć jest obecne, ale przez wielu jest niedostrzegane i lekceważone. I to jest prawda o tej rzeczywistości, że jest coś, czego nie widać, a naprawdę jest ważne i może być niezauważone do końca.
- „Królestwo Boże jest podobne do kupca poszukującego pięknych pereł”.
Perła w tamtych czasach była czymś absolutnie najcenniejszym. Byli ludzie, którzy się zajmowali szukaniem ich i handlem perłami. Dla Żydów perła była porównywana do samego Izraela, którego wybrał Bóg, jako perłę pośród narodów i dał im najdoskonalsze prawo. W księgach mądrości jest mowa o tym, że kto znalazł mądrość, co czytaliśmy dzisiaj, ten znalazł perłę, coś najdoskonalszego.
Drugi wymiar tej przypowieści jest ukazany w kupcu, który ma jasne plany. Znalazł perłę i wie doskonale, co z tym bezcennym skarbem zrobić. Poszedł, potem sprzedał wszystko co miał i kupił ją. Ów kolekcjoner był profesjonalistą. Wiedział co robi. Ryzykuje całym majątkiem, ale ostatecznie nabywa najcenniejszą perłę.
- Jaki z tego wniosek?
Pierwsza sprawa dotyczy tego, że człowiek, żeby odkryć jakąś wartość, w tym wypadku chodzi o Królestwo Boże to musi się na nim znać. Wiedzieć, czego szuka i gdzie ma szukać, znać jego wartość. Jezus nie bez przyczyny mówi, że to jest skarb zakopany w ziemi. Nie jest ono dostępne w taki prosty sposób (zakopane w ziemi). Jeśli chcesz, żeby Królestwo Boże było w tobie, żebyś go odkrył to musisz być czujny i uważny, czyli inteligentny człowiek. Trzeba by się uczyć rozeznawania, gdzie ono jest. Dlatego przypomnę tutaj przykład spotkania Jezusa z bogatym młodzieńcem: „Nauczycielu, co dobrego mam czynić, aby otrzymać życie wieczne? (czyli Królestwo Boże) Odpowiedział mu: Dlaczego Mnie pytasz o dobro? Jeden tylko jest Dobry. A jeśli chcesz osiągnąć życie, zachowaj przykazania. Zapytał Go: Które? Jezus odpowiedział: Oto te: Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, czcij ojca i matkę oraz miłuj swego bliźniego, jak siebie samego! Odrzekł Mu młodzieniec: Przestrzegałem tego wszystkiego, czego mi jeszcze brakuje? Jezus mu odpowiedział: Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj, co posiadasz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną!”(Mt 19,16 - 21) Na czym polegał problem tego młodego człowieka w analogii do tej przypowieści Jezusowej. On chciał zdobyć Królestwo Boże po prostej wydawałoby się linii przestrzegania prawa. Był przekonany, że idzie dobrą drogą. Znał dobrą drogę, ale nie umiał dostrzec tego najcenniejszego momentu, perły Królestwa, którą jest ubóstwo.
Przykład: Może ktoś być głęboko przekonany, że mam rację i nawet tą rację manifestować na ulicach wyciągając krzyż, różaniec, manifestując swoją jedyną słuszną rację czy też ewangelizując na ulicach. Problem może być jednak gdzie indziej, skarb Królestwa nie jest w tobie, jak u tego młodzieńca, bo go jeszcze nie odkryłeś. Dlatego dzisiaj Jezus mówiąc tą przypowieść o Królestwie mówi nam coś takiego - zacznij szukać istoty, gdzie to Królestwo naprawdę jest? gdzie ten skarb się znajduje?
Drugi wymiar. Nie mów, że cię nie stać na „zakupienie” roli czy perły Królestwa. Człowiek z Jezusowego przykładu miał dokładnie taką sumę, jaka była mu potrzebna do nabycia roli. Mamy dość łaski Bożej, dość skarbca mądrości Bożej, żeby nam wystarczyło na zdobycie Królestwa Bożego.
Trzeci wymiar. Bohaterowie tych przypowieści uczą nas jak wykorzystać niespodziewaną szansę. Pokazują na wskroś praktyczne zachowanie na dar Królestwa. Jest nim pełne radości, wolne, a całkowite zaangażowanie się w nie za cenę wszystkich innych posiadanych wartości.
