1.09.2015
Temat: Owoce Ducha Świętego - dobroć
Teksty: 1 Tes 5,1-6.9-11; Ps 27,1.4.13-14; Łk 4,31-37
Słowo „dobry”, „dobroć”, to jedno z najczęściej używanych słów. Mówimy o kimś: jest dobry w czymś, dobry człowiek. To słowo jest też mottem wielu świętych - Być dobrym jak chleb (św. Albert), zło dobrem zwyciężaj (bł. Ks. Jerzy Popiełuszko), bł. Jan XXIII nazwany został papieżem dobroci…,
„Dlaczego nazywasz mnie dobrym – dobry jest tylko Bóg” – mówi Jezus do młodzieńca pytającego o sens życia. Dobroć to drugie imię miłości i Boga, który jest Miłością, a każdy owoc Ducha Św., które omawiamy od paru miesięcy to odzwierciedlenie którejś z cech Boga, Jego przymiotów, które możemy podziwiać i doświadczać.
A czegóż, drogi bracie, siostro, bardziej pragniesz będąc na tej Mszy, jeśli nie doświadczyć dobroci Tego, który kocha cię miłością jedyną niepowtarzalną wszechmocną – taką, jakiej potrzebujesz tu i teraz?
Św. Paweł przypomina dziś w Tes – „Bóg przeznaczył nas na osiągnięcie zbawienia przez Jezusa, który umarł, byśmy mogli żyć”. To Jego miłość i dobroć dała nam Jego Syna Zbawiciela. Święty Piotr w domu Korneliusza powiedział o Jezusie: „Wiecie, co się działo w całej Judei, po chrzcie, który głosił Jan. Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą. Dlatego że Bóg był z Nim, przeszedł On, dobrze czyniąc uzdrawiając wszystkich”(Dz 10, 37-38). W dzisiejszej Ewangelii widzimy wycinek drogi Jezusa, który zawsze dobrze czyni, widzimy, jak zauważa, wychodzi z dobrocią do człowieka, który potrzebuje uwolnienia.
Wychodzi także tu, podczas tej Mszy św., by dotknąć cię mocą uzdrowienia, uwolnienia w taki sposób, jakiego dziś potrzebujesz, gdy otworzysz Mu serce na Jego działanie pełne dobroci.
Doświadczając dobroci Boga, sami uczymy się dobroć praktykować. Dobroć to z pewnością wszystko, co nas łączy, a nie dzieli. Może to być dobre słowo pocieszenia, wsparcia, czasami nawet tylko wysłuchanie. Dobroć to także uśmiech, życzliwe spojrzenie, drobny prezent. Dobroć to czynić innym to, co chcielibyśmy, aby nam czyniono. Brat Roger z Taizé mówił: „dobroć serca jest bezcennym wsparciem we wszystkim, co człowiek robi”(por. Ga 6, 10). Święty Paweł powiedział: „dopóki mamy okazję, czyńmy dobrze wszystkim, zwłaszcza tym, którzy są nam bliscy”(por. Ga 6, 10). O apostolskim, misyjnym wymiarze dobroci mówi o. Faber: „dobroć dokonała więcej nawróceń grzeszników niż gorliwość, wymowa czy uczoność; a wszystkie razem wzięte nikogo nie nawróciły, jeśli im nie towarzyszyła dobroć”.
Jak poznać, że moja dobroć jest owocem Ducha, a nie przelotnym aktem uczuć? Autentyczna dobroć jest wtedy, gdy jest w niej pokora, gdy łamie uprzedzenia, buduje, czyni szczęśliwym obdarowanego, a jeszcze bardziej dawcę; gdy sięga w głąb i dotyka wiele osób. Bywa, że jakieś dobre słowo zapomniane już przez wypowiadającego je, wraca po latach do niego już z owocem jakiejś konkretnej przemiany u tego, który to słowo przyjął.
Jak chętnie praktykujesz dobroć - słowem, życzliwością, darem z siebie – dobroć, którą doświadczasz, dobroć, której uczy cię także tu najlepszy Ojciec? Z Niego bierzmy wzór w czynieniu dobra, bo On jest dla nas największym Dobrem.
Tomasz á Kempis mówił, że „marnością jest pragnąć długiego życia, a nie starać się o życie dobre”. „Czuwajcie, zachęcajcie się wzajemnie, budujcie jedni drugich” – wzywa św. Paweł - budujcie się owocem dobroci. Amen
