6.07.2010
Temat: Wierność Ducha Świętego
Teksty: 1 Kor 6,12-20; Ps 150; J14,15-20
Na zesłaniu Ducha Świętego Bóg skierował do nas takie słowo, które dotyczyło wierności Boga. Przez cały rok będziemy się zastanawiali nad tym, co to znaczy, że Bóg jest wierny. Nie było wielkim problemem wytłumaczyć na podstawie Pisma Świętego, że Bóg Ojciec jest wierny. Stworzył człowieka na swój obraz i podobieństwo. Chociaż ludzie okazali niewierność, to Bóg był wierny do końca. Nigdy się od człowieka nie odwrócił, był i jest wierny. O tym mówiliśmy dwa miesiące temu. Miesiąc temu rozważaliśmy wierność Jezusa, to że jest On obrazem wierności Boga, ale również to, że jako Syn Boży był wierny woli Bożej i swoją misję zbawienia wykonał do końca: „Ojcze w Twoje ręce oddaję Ducha mego”.
Moi drodzy! Czy można mówić o wierności Ducha Świętego? Czy gdziekolwiek w Piśmie Świętym istnieje połączenie prawdy wierności i Ducha Świętego? Ten temat przygotowywałem przez miesiąc i nie znalazłem klarownego połączenia tej prawdy. Czy dobrze szukałem? Wprawdzie nie jest użyte słowo „wierność” w kontekście Ducha Świętego, to jednak Duch Święty jest dowodem wierności Boga względem człowieka i stworzenia. Jakie mamy na to dowody? Jest ich bardzo dużo.
Pierwszy: „Duch Boży unosił się nad wodami”. To znaczy, że wszystko cokolwiek Bóg stworzył było przepełnione Duchem Bożym i tak jest do dzisiaj: „Nam zaś objawił to Bóg przez Ducha. Duch przenika wszystko, nawet głębokości Boga samego” (1 Kor 2, 10). Wierność Ducha Świętego polega na tym, że kiedy człowiek zniszczył w sobie obraz Boży, to Bóg nadal posyła Ducha swojego, by wszystko odnowić: „Pokropię was czystą wodą, abyście się stali czystymi, i oczyszczę was od wszelkiej zmazy i od wszystkich waszych bożków. I dam wam serce nowe i ducha nowego tchnę do waszego wnętrza, odbiorę wam serce kamienne, a dam wam serce z ciała. Ducha mojego chcę tchnąć w was i sprawić, byście żyli według moich nakazów i przestrzegali przykazań moich” (Ez 36,25-27). Tam gdzie człowiek zniszczył Ducha Bożego przez swój grzech tam jakby natychmiast wraca Boży Duch, by odnowić wszystko. Przykład jeszcze bardziej klarowny z proroka Ezechiela. Bóg zachęca proroka, by wzywał Ducha Bożego nad martwymi kośćmi, aby one ożyły. Tak się stało. Ostatecznie Duch Święty za zgodą człowieka tak mocno odnawia ludzkie ciała, że stają się świątynią Bożą: „Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest przybytkiem Ducha Świętego, który w was jest, i którego macie od Boga, i że już nie należycie do samych siebie?” (1 Kor 6,19).
Wierność Ducha Świętego nie tylko naprawia zniszczone przez grzech nasze podobieństwo do Boga, ale je uświęca, aż staje się świątynią, w której mieszka Bóg! Św. Paweł, wczesnochrześcijańscy pisarze żyją tą świadomością i dlatego piszą listy do „świętych” w jakiś miejscowościach. Duch Święty ciągle pragnie odnawiać w nas swoje życie. Dlatego właśnie dzisiaj rozpocząłem modlitwę do Ducha Świętego, aby prosić o to, żeby Duch Święty w swojej wierności odnowił nasze wnętrza. On jest wierny, On chce nas ciągle uświęcać, On chce, byśmy byli święci. „Chwalcie Boga w Jego świątyni” (Ps 150). Psalmista pisał o świątyni fizycznej, my również chwalimy Go w naszym ciele i wszystkim, co mamy. Zapragnij teraz, by wierny Duch Święty oczyścił twoje ciało ze skutków grzechów, wzmocnił twoją wolę, naprawił zranione uczucia i psychikę, umocnił cię do dalszej walki o świętość w twoim życiu. Bądź cierpliwy!
