7.09.2010
Temat: Miłość Boża pragnie, byśmy tylko Jego kochali
Teksty: Teksty: Joz 24, 14-24; Ps 69, 14-19; Mk 8, 34-38
Ostatnio mówiliśmy o tym, że Bóg z Abrahamem zawiera przymierze i jest On wierny do końca podpisanej ogniem umowie. Czego Bóg żądał od Abrahama? i czego żąda od nas? Przygotowania darów.
Dzisiaj krok następny. Abraham już dawno nie żyje. Naród wybrany doszedł do Ziemi obiecanej prowadzony przez Jozuego. Jozue w imieniu Boga zawiera przymierze, lepiej precyzyjniej można powiedzieć odnawia przymierze. Nie czytaliśmy całego rozdziału 24, bo trwałoby to zbyt długo rozdział, gdzie Jozue powołuje się na całą historię zbawienia: od Abrahama, przez wyjście z Egiptu, po zdobywanie Ziemi obiecanej, gdzie ukazuje namacalne znaki Bożej ingerencji. To wszystko przypomina Jozue ludowi wybranemu i pyta: Jaka będzie wasza odpowiedź na te znaki Bożego prowadzenia, na Jego wierność przymierzu? Co wybieracie? Służbę bożkom czy Bogu przymierze? Tak odpowiedzieli: „My również chcemy służyć Panu, bo On jest naszym Bogiem”. Jozue odpowiedział: „Nie możecie służyć Panu, bo On jest Bogiem świętym i jest Bogiem zazdrosnym, i nie przebaczy wam występków i grzechów.” Lud jednak mimo, że był wielokrotnie zbuntowany przeciw Bogu, odpowiedział: „Nie! Chcemy służyć Panu!” Inaczej: Chcemy uczyć się wierności od Boga, chcemy być wierni.
Jak jest z nami? Czy nie przeraża nas, że Bóg jest święty, zazdrosny i że może nam nie przebaczyć grzechów?
Świętość Boża to nic innego jak doskonałość. Nie chodzi o świętość abstrakcyjną, nierealną. Chodzi o naturalny przymiot Boga, który dla nas jest gwarancją wierności Boga, bo nigdy się nie skończy, to jest jak niewyobrażalna skała, której nie może nikt i nic ruszyć. Dlatego świętość Boga powinna dla nas być zachętą do zjednoczenia z nim, a nie odejścia.
Drugi element, owa zazdrość, która jest bardzo źle rozumiana, bo przecież kojarzy nam się jest grzechem i to głównym. Jak może Bóg popełniać grzech ciężki? Posłużę się wypowiedzią Jezuity ojca Stanisława Łucarza: „Czymże jest owa święta zazdrość? Dla Biblii jest ona przymiotem przeogromnej miłości Boga, która w swych przejawach przypomina zazdrość ludzką, jej gwałtowność i nieprzejednanie, choć w swej istocie jest czymś zupełnie innym. Nie rodzi się bowiem z lęku o miłość kogoś drugiego, ale jest wyrazem troski o naród wybrany. Bóg nie jest zazdrosny o cześć, jaką Izrael oddaje obcym bożkom, bo wie, że ich nie ma, iż są tylko ułudą i oszustwem demona. Dla swej pełni i szczęśliwości nie potrzebuje też ludzkiej miłości. Wie jednak, że naród wybrany oddający cześć obcym bogom jest w śmiertelnym niebezpieczeństwie. Stąd też na jego niewierność reaguje w sposób przypominający ludzką zazdrość. Ta Boża zazdrość ma jednak zawsze jeden cel: miłosierdzie - doprowadzenie błądzącego człowieka do miłości Boga i otwarcie go na nią”. Rozumiemy o co chodzi? Zazdrość Boża nie jest grzechem. Bóg jest miłosierny i tak bardzo nas kocha, że nie wyobraża sobie, żeby ktoś od niego odszedł. Wie bowiem, że wtedy człowiek straci wszystko! Język hebrajski jest konkretny. Bóg jest zazdrosny, to znaczy że chce mieć wyłącznie dla siebie każdego człowieka, aż do tego stopnia, żeby zniewolić ludzi przez swoją zazdrosną miłość.
Jaka jest w takim razie moja odpowiedź na świętość i zazdrość Boga? Jozue odpowiada „Usuńcie więc bogów obcych spośród was i zwróćcie serca wasze ku Panu, Bogu Izraela” (Jz 24, 23). Wykarczować wszystkich bożków ze swojego serca, ze swojego życia, ze swoich pragnień, ze swoich wspomnień, itd. Wykarczować! By wrócić do wierności względem Boga! Wielu z nas nadal może służyć różnym bożkom. Nie chodzi tylko o klasyczne bożki: materia, dobrobyt, sława, rozrywka, przyjemności, nałogi, ale również te pomniejsze: jestem lepszy od innych, samozadowolenie, nie potrzebuje rozwoju duchowego, telenowele, gadanie bezsensowne, itd.
Zachęta słowa Bożego jest na dzisiaj następująca.
Na kursie „Nowe życie” mówi się o nawróceniu, nawróceniu radykalnym, jednorazowym, ale potem ciągłym i na co dzień. Taka postawa jest karczowaniem bożków na co dzień, wiernością względem Boga, zanurzaniem się w Jego świętości.
Następny krok, to pełne zwrócenie się do Boga. Kiedy patrzę Bogu w oczy z miłością, nie daje okazji Bogu do zazdrości. Boża miłość rozlewa się na mnie, a ja potrafię ją przyjąć.
I na koniec do czego was jeszcze zachęcam co wynika z dzisiejszej Ewangelii: Weź swój krzyż (swoje życie, problemy, trudności, niepowodzenia, upadki) i idź za Jezusem, idź z Jezusem. Bowiem wierność, to akceptacja siebie i trudności i pójście z Jezusem. Powiedź dzisiaj Jezusowi: Jezu to jest mój krzyż, ja go ofiaruję, chcę iść z Tobą. Pomóż mi. Ucz mnie być wiernym!
Kiedy wrócisz do domu, w szarej codzienności wcielaj w swoje życie, to co dzisiaj otrzymałeś i przemyślałeś.
