5.08.2014
Temat: Jak rozumieć błogosławienie osób o rzeczy
Teksty: Hbr 7, 1-6; Ps 118, 24-29; Łk 2, 33-35
Dzisiejsze rozważanie dotyczy błogosławienia osób i rzeczy, które po każdej mszy św. robię. Niestety w naszej mentalności chrześcijańskiej mamy dwie skrajności: przenikająca do kościoła mentalność laicka że w ogóle nie błogosławimy niczego i przeciwna, że rzeczy pobłogosławione mają „magiczną” moc. Przejdę do szczegółów
1. Błogosławienie osób
W opisie dzieciństwa Jezusa św. Łukasz pokazał nam spotkanie sędziwego Symeona z Rodzicami Jezusa: „gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił” (Łk 2, 27-28). Tu jest pokazana istota błogosławieństwa osób. Symeon doświadczył dobrodziejstwa, bo doczekał się spotkania z oczekiwanym Mesjaszem, następnie wyraża wdzięczność Bogu, który jest źródłem tego dobrodziejstwa, błogosławieństwa, a na koniec Bóg pozwala Symeonowi uczestniczyć w swoim życiu, w swojej świętości.
Jeszcze wyraziściej strukturę błogosławienia dostrzegamy w Maryjnym Wielbi dusza moja Pana. Błogosławić - znaczy „dobrze mówić, uwielbiać”. Wolno i nawet trzeba przetłumaczyć to zdanie: „Moje życie uwielbia Boga; Bóg okazuje się wielkim w moim życiu”. Maryja „dobrze mówi” o Wszechmocnym, uwielbia Go, bo uczynił Jej wielkie rzeczy.
Podsumowując - błogosławiąc osoby życzymy im, aby weszły w źródło błogosławieństwa jakim jest Bóg, jakby „sprowadzamy” Boga w ich życie i wyrażamy naszą wiarę, że Bóg przez nas będzie również w nich działał.
2. Błogosławienie rzeczy
Pewne problemy mogą pojawić się przy błogosławieniu przedmiotów, rzeczy. Po Soborze Watykańskim II uporządkowano pewne postawy. Ks. Bogusław Nadolski w książce Liturgika cz. III wymienia następujące istotne elementy błogosławienia rzeczy:
2.1. Wyznajemy wiarę w Boga, który jest początkiem stworzenia świata i dlatego błogosławiąc przywracamy tym rzeczom pierwotną doskonałość, którą zniszczył człowiek.
2.2. Właściwym adresatem błogosławieństwa jest człowiek, ponieważ tylko on, a nie rzeczy, może osobiście Bogu odpowiedzieć na Jego zbawienie. Tu jest to, co powiedziałem wcześniej o błogosławieniu osób. Zacytuję tego autora: „Błogosławienie rzeczy wyraża przekonanie Kościoła, że i one mają dla człowieka zbawcze znaczenie, zbawienie człowieka stoi w nierozdzielnym związku z odkupieniem świata (czyli materii)”.
2.3. Jeszcze raz powołam się na tego liturgistę: „Ponieważ błogosławieństwa odgrywają wyjątkowo dużą rolę w naszym społeczeństwie, trzeba podkreślić, że pobłogosławienie rzeczy nie oznacza jej zmiany, sakralizowania. Nie jest także obdarzeniem jej nadprzyrodzoną, chroniącą człowieka mocą. Takie ujęcie byłoby zwykłą magią. Pobłogosławienie jest znakiem, który pogłębia wiarę człowieka, budzi ją. Rzecz pobłogosławiona jest tylko symbolem. Prawdziwe «wydarzenie» dokonuje się zawsze we wnętrzu człowieka. Taka próba wyjaśnienia sensu błogosławienia rzeczy równocześnie potwierdza prawdę, iż w związek osobowy pomiędzy Bogiem i człowiekiem włączone są rzeczy, w jakiś sposób «biorą w nim udział»”.
3. Posumowanie, praktyczne wnioski
3.1. Podstawowe rozróżnienie: Poświęcenie i błogosławienie. Niestety często z winy samych duchownych istnieje tu duże pomieszanie. Poświęca się rzeczy dla kultu, np. kościół, ołtarz, krzyż... i wtedy te rzeczy są wyłączone ze świeckości i przeznaczone, by oddawać cześć w nich Bogu, a błogosławienie rzeczy oznacza bardziej pomoc w oddawaniu czci, stworzenie „klimatu”, by człowiek łatwiej mógł się modlić.
3.2. Rzeczy z natury nie są złe, ale są skażone naszymi grzechami, niszczymy ich pierwotną doskonałość, tworzymy nowe rzeczy, które mają służyć wzbogaceniu, wyzyskowi, uzależnieniu, itd., dlatego należy błogosławić te rzeczy, by one wróciły na pierwotne miejsce, do Boga, by odzyskały pierwotne znaczenia obraz mądrości Bożej.
3.3. Modlitwa nad przedmiotami obejmuje nie tyle przedmiot ile ludzi, którzy będą się tym przedmiotem posługiwać. Przykład modlitwy błogosławienia różańca: „Prosimy Cię, pobłogosław ten różaniec i każdego, który na cześć Twojej Matki weźmie go do ręki. Spraw, aby wszyscy, którzy z Maryją rozważać będą tajemnice życia, męki i chwały Twojej coraz bardziej wnikali w głębię bogactw, mądrości i miłości Ojca”. Może będzie to ostro powiedziane, ale różaniec nie staje się święty sam w sobie, ja się uświęcam modląc się razem z Maryją na tym różańcu. Można też tak powiedzieć, a będzie to w duchu prawosławia, rzeczy, których się nie używa, by oddawać z nimi cześć Bogu, tracą świętość.
3.4. Poddając się błogosławieństwu przynosząc rzeczy do błogosławieństwa, a potem twoje życie się nie zmienia, to traktujesz błogosławieństwo jak magię rzeczy. Przykład: W Wielką Sobotę przynosić pokarmy do pobłogosławienia, a później nie dzielisz nimi z potrzebującymi, to uprawiasz magię albo przyjeżdżasz samochodem w dzień św. Jakuba, patrona podróżujących, a potem jeździsz nie zwracając uwagi na przepisy drogowe, traktujesz to jak magię itd. Żadna rzecz nie uchroni cię od zła.
3.5. Pobłogosławione rzeczy mają cię pobudzać do wiary. Kiedy spojrzysz na nie kiedykolwiek i gdziekolwiek powinna zabłysnąć w twojej świadomości iskierka wiary pobudzająca cię do modlitwy i dobrych uczynków. Taki jest również sens noszenia medalików na szyi, różańcy w kieszeni, wieszanie krzyży na ścianach domów, itd.
3.6. Przynoszenie hektolitrów wody, kilogramów soli i butelek oleju (nie wolno przynosić oleju) jest niedopuszczalne. Wyjaśnienie: Jeżeli pobłogosławiłeś tutaj sól, to potem modlisz się, aby przez tą sól i twoją wiarę Bóg związywał działanie złego ducha na miejscami i osobami zniewolonymi. Do tego nie potrzeba kilogramów soli i wielu litrów wody. Kropiąc wodą wierzysz, że Bóg zwycięży nad złem, uzdrowi, itd., a ty modląc się bierzesz współodpowiedzialność za danego człowieka.
