Nauczanie

             Duch Święty działał zawsze w Kościele tylko nie zawsze potrafiliśmy sobie uświadomić, że to jest On, ale nie działał też tak namacalnie, jak opisane jest to w Dziejach Apostolskich.

           W Ewangelii mamy ukazanych Apostołów, którzy są zalęknieni. Widzą Jezusa idącego po wodzie, przestraszyli się, bo myśleli, że to jest zjawa. Jezus mówi: Odwagi, czego się boicie? Podobnie Piotr na krótko przed męką Jezusa, kiedy grzeje się przy ognisku, jest tak zalękniony, że przed innymi zaprzecza, iż jest uczniem Jezusa. Można by podać więcej przykładów. Przychodzi jednak zesłanie Ducha Świętego i wszystko się zmienia.
           Po uzdrowieniu chromego Piotr i Jan wykorzystują cud Boży i rozpoczynają ewangelizację. Piotr i Jan z odwagą i mądrze głoszą orędzie o Jezusie zbawicielu i tłumaczą Pisma święte, że to, co się wydarzyło z Jezusem było zapowiedziane Starym Testamencie, że przyjdzie Mesjasz i będzie czynił znaki.
           Kiedy władza Żydowska dowiedziała się o tym co Apostołowie mówią i robią wezwała ich do siebie i zakazała cokolwiek mówić w imię Jezusa. Piotr wprost przeciwnie mówi dalej bardzo odważnie. Inne przykłady z Dziejów Apostolskich o odwadze głoszenia Słowa Bożego: Dz 13,46 „Wtedy Paweł i Barnaba powiedzieli odważnie: Należało głosić słowo Boże najpierw wam (chodzi o Żydów). Skoro jednak odrzucacie je i sami uznajecie się za niegodnych życia wiecznego, zwracamy się do pogan”. Oni również z odwagą i w mocy Ducha Świętego głoszą Ewangelię. Inne fragmenty: „Pozostali tam dość długi czas i nauczali odważnie, ufni w Pana, który potwierdzał słowo swej łaski cudami i znakami, dokonywanymi przez ręce apostołów” (Dz. 14,3). „Zaczął on odważnie przemawiać w synagodze (chodzi o Apollosa). Gdy go Pryscylla i Akwila usłyszeli, zabrali go z sobą i wyłożyli mu dokładnie drogę Bożą” (Dz 18, 26). Konkluzja tego jest jednoznaczna, wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym i głosili odważnie Słowo Boże.
           Dlaczego tak się działo? Dlatego, że Duch Święty zstąpił, a oni byli ciągle otwarci na Jego działanie. To wcale nie znaczy, że było im łatwo i z łatwością przychodziło im głoszenie słowa Bożego. Całe nauczanie św. Pawła jest dowodem jak wiele miał przeciwności w tym dziele: „Dlatego mam upodobanie w moich słabościach, w obelgach, w niedostatkach, w prześladowaniach, w uciskach z powodu Chrystusa” (2 Kor 12, 10).
           Nasza parafia przygotowuje się do ewangelizacji. W sobotę i w niedzielę po domach będą chodzili ewangelizatorzy, którzy przeżywają kurs „Paweł” we wspólnocie SNE w Bielsku Białej. Będą chodzili od mieszkania do mieszkania. Dlaczego? Bo wierzą, że dzisiaj trzeba to robić i mają odwagę, którą w nich wlewa Duch Święty. Czy w ogóle głosisz Słowo Boże? A jeśli tak, czy z odwagą?
          Proś więc dzisiaj na tej Mszy św., aby Duch Święty na nowo rozlał się w stosownych darach i wsparł twoją ludzką słabość, by na wzór Apostołów mogliśmy z mądrością, pokorą, ale i odwagą głosić Dobrą Nowinę o Jezusie współczesnemu człowiekowi.

 

 

4.09.2012

Temat: Szczepan pełen Ducha Świętego patrzył w niebo i ujrzał chwałę Bożą

Teksty: Dz 6, 8-10. 7, 54-60; Ps 148; Mk 9, 2-8

            W dzisiaj czytanym Słowie możemy zobaczyć, jak Dych Święty umożliwia nam dotyk chwały Bożej. To nie jest coś, co można wytrenować, na co można sobie zasłużyć. To jest dar. Bóg w swej wolności obdarza kogo chce i jak chce. Przykład: Tylko Piotra, Jana i Jakuba zabierał Jezus na górę osobno i tam się przed nimi przemienił, ukazał swoje Boskie oblicze. Chociaż jest to dar, to jednak i my możemy jakby Bogu pomóc.
          Przypatrzmy się Szczepanowi. Co zrobił Szczepan, że doświadczył łaski oglądania chwały Bożej?
          Żył Duchem Święty na co dzień. Przykłady:
        „Nie mogli jednak sprostać mądrości i Duchowi, z którego /natchnienia/ przemawiał” (Dz 6, 10). Miał dar mądrości i odwagi i wykorzystywał go, by głosić orędzie o Jezusie odkupicielu.
       „Tak kamienowali Szczepana, który modlił się: Panie Jezu, przyjmij ducha mego!” (Dz 7, 57). On modlił się, gdy mu było dobrze jak i wtedy, gdy go kamienowali. To wspaniały dar Ducha Św., który pozwalał mu modlić się nawet wtedy, gdy cierpiał i to niesprawiedliwie. Modlił się na łożu śmierci.
       „A gdy osunął się na kolana, zawołał głośno: Panie, nie poczytaj im tego grzechu. Po tych słowach skonał” (Dz 7, 60). I jeszcze jeden dar, który jest owocem ścisłej współpracy z Jezusem i pragnienia naśladowania Go. To miłość przebaczająca nienawiść jego wrogom.
         W konsekwencji już za życia mógł oglądać chwałę Bożą, doświadczył w cierpieniu i odrzuceniu przedsmak nieba.
         Jak my mamy się zachować, aby oglądać chwałę Bożą?
         Potrzeba świadomości roli Ducha Św. w życiu chrześcijanina. A mam nadzieję, że wy ją posiadacie i dlatego nie będę tego dalej tłumaczył. Tylko krótko: - ciągle proś Ducha Św. o różne dary, - potem żyj tymi darami, czyli wykorzystuj je na wszelkie sposoby, - daj się Mu prowadzić tam, gdzie cię chce posłać, aby jak najpełniej jednoczyć się i naśladować Jezusa, - i oczywiście głoś słowo Boże. Jaki efekt? Już na ziemi doświadczymy oglądania chwały Bożej.

 

2.10.2012

Temat: Aniołowie - pomocnicy w dziele ewangelizacji

Teksty: Dz 5, 17-25; Ps 91,1-6.10-11; Mt 18,1-5.10

     Dzieje Apostolskie opisują działanie mocy Ducha Świętego w Apostołach i ich uczniach. To On daje im konkretnie charyzmaty, dary i zdolności do tego by Dobra Nowina była głoszona tam gdzie trzeba i z taką mocą jaką trzeba.

     Proszę mi powiedzieć, dlaczego dzisiaj fragment Dziejów Apostolskich, który przeczytaliśmy wspólnie, ukazuje jakby Bóg nie działał, tylko kto za niego wykonuje pracę? To aniołowie! Kiedy Piotr i Jan są w więzieniu, przychodzi do nich anioł, wyprowadza ich z więzienia mimo drzwi zamkniętych i prowadzi ich do świątyni, aby tam głosili Dobrą Nowinę. Dlaczego naraz aniołowie, a nie bezpośrednio sam Duch Święty?

     Moi drodzy! To, co powiem, to nie będą precyzyjne wyjaśnienia dogmatyczne, ale tylko po to, byście mogli łatwiej zrozumieć, jaką rolę spełniają aniołowie w zbawczych planach Bożych. Pan Bóg działa na wszystkich, wszystko utrzymuje w istnieniu, ale niekoniecznie musi sam wykonywać, można by powiedzieć sobie zostawia sprawy najważniejsze, a do drobniejszych spraw ma pomocników, czyli aniołów. Całe dzieje zbawienia mówią o aniołach. Od początku historii ludzkości aniołowie wypełniają zadania Boże: anioł strzeże dostępu do Edenu, by ludzie nie zbezcześcili Raju; Abraham rozmawia z aniołami, by przekazać mu informację, że jego żona za rok będzie miała syna; patriarcha Jakub walczy z aniołem; anioł strzeże młodzieńców w rozpalonym piecu... W Nowym Testamencie mamy dalsze przykłady: aniołowie oznajmiają pasterzom radosną nowinę, że narodził się Zbawiciel; opiekują się Jezusem na pustyni; wspierają Jezusa w Ogrójcu, są przy Jego zmartwychwstaniu, itd. Podobnie jest i w czasach pierwotnego Kościoła, o czym czytaliśmy dzisiaj w Dziejach Apostolskich. Tak będzie do końca ludzkiej historii tu na ziemi.

     Bóg posługuje się aniołami. A w twoim życiu Bóg posługuje się aniołami? Macie na to przykłady? Ja powiem przykład z mojego życia, tu są na to świadkowie. Kiedy byłem kolejny raz na pielgrzymce do Santiago de Compostella był taki dzień, kiedy przyszliśmy bardzo późno na miejsce noclegowe i wiemy z doświadczenia, że o tej porze wszystkie albergie są już pozamykane. Poleciłem sprawę noclegów aniołom. Ktoś może powiedzieć, to sprawa przypadku lub innych okoliczności, ale ja wierzę, że to oni załatwili. Podobnie jest z ochroną w czasie egzorcyzmów nade mną, i zwycięstwa ich nad złym duchem.

     Pismo św. pokazuje nam jak oni działają i jak mogą nam pomóc: Przykłady: Patronem czytania i przekazywania Ewangelii jest Archanioł Gabriel. Kiedy macie problem ze zrozumieniem Pisma Świętego i głoszeniem go to poproście Archanioła Gabriela, aby wyprosił potrzebna łaski u Ducha Świętego; jak podróżujecie lub jesteście chorzy, to należy skierować swoje błagania do archanioła Rafała, itd.

4.12.2012

Temat: Duch pobudza - człowiek wykonuje

teksty: Dz 8, 25-40; Ps 104, 27-34; Łk 2, 25-32

           Dlaczego coś robimy? Kto decyduje o twoich wyborach? Ty sam, czy ktoś inny? Czym kierujesz się, żeby podjąć taką czy inną decyzję? Jeśli teraz myślałeś, to wniosek jest oczywisty: Zawsze - przynajmniej mówię teraz o sobie - kieruję się rozumem, roztropnością, doświadczeniem i wiem, że mam to i to zrobić, w związku z tym analizuję sytuację i podejmuje decyzje. Jest też tak z wami?
           A jak jest w sprawach duchowych? Czy np. w tych sprawach duchowych dotyczących twojego życia religijnego też kierujesz się rozumem? Myślę, że często tak jest. Albo podejmujemy decyzje takie intuicyjne naśladując innych. Przykłady, ażeby można było to zrozumieć. Chodzę do spowiedzi, bo tak kazali, albo kiedy nie ma okazji, nie idę. Podejmuję post, bo jest zwyczaj piątkowy i myślę sobie warto, nie warto, ale skoro tak ksiądz mówił na kazaniu, że Bóg tak chce, to tak robię.
           Czy tak powinno być? Tak! To są właściwe postawy. Popatrzmy jeszcze na jeden może mało doceniony wymiar.
           Pamiętamy scenę z Dziejów Apostolskich z Filipem. Ukazał mu się anioł Pański i tak do niego powiedział:„Wstań i idź około południa na drogę, która prowadzi z Jerozolimy do Gazy: jest ona pusta” (Dz 8,26); „Podejdź i przyłącz się do tego wozu - powiedział Duch do Filipa” (Dz 8, 29); „Duch Pański porwał Filipa i dworzanin już nigdy go nie widział” (Dz 8,39). Inny fragment - Ewangelia, którą przeczytałem dzisiaj o Symeonie: „Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego” (Łk 2, 26) i dalej czytamy: „Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni” (w.27).
           Co nam Bóg przez to chce powiedzieć? Kto kieruje życiem Filipa, Symeona? on sam, jego rozum, intuicja? Kto? Duch Święty! To Duch Święty tchnie poznanie Filipowi, żeby przyłączył się do człowieka jadącego w wozie. To Duch Święty pobudza Symeona, żeby poszedł do świątyni. To również Duch Święty prowadzi Jezusa. Kilka przykładów: wyprowadził Jezusa na pustynię. Jezus w Nazarecie stwierdza: „Duch Pański spoczywa na Mnie”. „Jezus rozradował się w Duchu Świętym” (Łk 10, 21).
           Moi drodzy! Jaki z tego wniosek?
       Po pierwsze: Mieć świadomość, że Duch Święty jest mi niezbędnie potrzebny. Jeżeli będziemy się kierować tylko naszym rozumem, intuicją, doświadczeniem niestety zbłądzimy. Te decyzje mogą być zniekształcone przez grzech, który jest w nas. Duch Święty natomiast jest Bogiem i jego natchnienia są zawsze poprawne. Tu jeszcze jest temat poprawności rozeznania, ale tego teraz nie będę omawiał.
           Po drugie: Posłuszeństwo Duchowi: „Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni” (Łk 2, 27).
           Często w twoim czy moim życiu może się zdarzyć coś takiego, kiedy wiem, że mam tak robić, i Duch Święty mnie prowadzi, ale? Niestety wtedy może zacząć mocniej działać rozsądek, który podpowiada: to wymysł, głupie gadanie, itd. Dzisiaj musimy prosić, byśmy umieli jednak być posłuszni Duchowi Świętemu, byśmy umieli uznać, że On ma dla nas właściwe podpowiedzi, byśmy wybierali to, co jest dla nas, czy dla dobra innych najlepszym rozwiązaniem. Wracam do Filipa. On też mógł pomyśleć, to jest jakiś poganin, po co się nim zajmować. Duch Święty dawał mu szerszą perspektywę. Nie patrz na to, co jest ludzkim punktem widzenia, Bóg ma dla niego inne plany (np.:ewangelizacja Etiopii).
           Po trzecie: Jezus daje prezent: „Poślę wam innego Pocieszyciela”.
         „Konieczne jest moje odejście” - mówi Jezus i wtedy „Poślę wam innego Pocieszyciela”. Na tym polega Boży plan zbawienia, że Jezus odchodzi i Jego dzieło kontynuuje Bóg Duch Święty. On daje nam przeróżne dary, przede wszystkim dar wiary, byśmy umieli poznać wolę Bożą, umieli rozpoznawać Jego dzieło zbawienia, umieli iść konsekwentnie ku radosnemu spotkaniu z Bogiem w wieczności, itd. On daje nam zdolności i charyzmaty, które pozwalają nam kochać Boga i bliźniego, świadczyć o Jezusie zbawicielu przed innymi. On nas uświęca i uzdalnia do jedności.
           Czy korzystać z tego Prezentu?

8.01.2013

Temat: Rola Ducha Świętego w cudzie wcielenia

Teksty: 1 J 5, 5-13; Ps 147, 12-20; Mt 2, 1-12

        Dzisiaj chciałbym się pochylić nad rolą Ducha Świętego w cudzie Wcielenia, czyli mówiąc bardziej po polsku w cudzie Bożego Narodzenia. Jak Duch Święty wtedy działał?
        Pierwszy Zachariasz, ojciec Jana Chrzciciela. Słowo Boże mówi w ten sposób: „Wtedy ojciec jego, Zachariasz, został napełniony Duchem Świętym i prorokował, mówiąc: Niech będzie uwielbiony Pan, Bóg Izraela, że nawiedził lud swój i wyzwolił go” (Łk 1, 67-68) . Dalej - „A i ty, dziecię, prorokiem Najwyższego zwać się będziesz, bo pójdziesz przed Panem torując Mu drogi” (Łk 1, 76). Zachariasz ma problem, jego żona jest niepłodna. Modli się do Boga, a kiedy dowiedział się, że będzie miał potomka, to w mocy Ducha św. wypowiada przepiękny hymn uwielbienia Boga.
        Druga osoba to Elżbieta. O niej już wielokrotnie mówiłem. Cytuję Ewangelie Łukasza 1,41 „Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę”. Maryja była tą, która przyniosła Ducha Świętego do Elżbiety, można tak powiedzieć albo inaczej Duch Święty posłużył się Maryją i Elżbieta została napełniona Jego obecnością. Z niepłodnej niewiasty odrzuconej, przekreślonej przez społeczeństwo, staje się błogosławioną. Jej dziecko w przyszłości wskaże na Jezusa i powie ludziom: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata”.
        Trzecia osoba to oczywiście Maryja. Mimo, że Duch Święty ją napełnił, to jednak człowiek, z własnej woli, Maryja mówi: Fiat czyli „tak”. Kiedy pozytywnie odpowiedziała Bogu, to Duch Święty dokonuje poczęcia Jezusa, zbawiciela. Maryja dzięki ingerencji Ducha Świętego wypełnia wolę Bożą, która przez nią rozleje się na wszystkich ludzi.
        Kolejna osoba to Józef. Józef to człowiek, który całkowicie zaufał Bogu, kiedy ukazał mu się anioł Pański we śnie i powiedział mu: „Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło” (Mt 1,20). Zawierzył aniołowi, przyjął Maryję do swojego domu mimo, że po ludzku rzecz biorąc powinien jej dać list rozwodowy, bo ma dziecko poza małżeńskie.
        Potem pasterze, ale więcej czasu chce poświecić mędrcom. To co powiem, będzie na pewno kontrowersyjne, ponieważ w Kościele mamy tych ludzi pokazanych jako mędrców. A tak naprawdę byli astrologami. Z naszego punktu widzenia popełniali grzech ciężki. Dlaczego? Ponieważ kierowali się astrologią, wróżeniem, horoskopami a nie wolą Bożą. {Teraz krótka aluzja do współczesności. Dzisiaj tego typu ludzi jest bardzo wielu, którzy nie kierują się wiarą czy rozumem, ale rzeczami: bioenergoterapeuci, jasnowidze, wróżki (np. z kart Tarota), leczenie metodą Reiki, Silvy, okultyzm, seanse spirytystyczne, itd. Ks. Włodzimierz Cyran podaje, że w Częstochowie jest wielokrotnie więcej ludzi zajmujących się przeróżnymi odcieniami ezoteryki niż księży!} Wróćmy do mędrców. Oni nie popełniali grzechu, ponieważ nie znali prawdziwego Boga. Bóg się nimi posłużył, wykorzystując ich pragnienia, zainteresowania, aby również wśród pogan objawił się Jezus, zbawiciel.
        Zwróćcie uwagę na jeszcze jeden wymiar w tej Ewangelii: „A otrzymawszy we śnie nakaz, - czyli tu już jest bezpośrednia ingerencja Boga - żeby nie wracali do Heroda, inną drogą udali się do swojej ojczyzny”. Tu już widzimy, że kiedy spotkali Jezusa, uwierzyli w niego i od tej chwili Bóg działa w nich bezpośrednio.
        Być może są tu osoby, które mniej lub bardziej świadomie kierują się zabobonami. Jeżeli dzisiaj uwierzysz w Jezusa to jest szansa, że wrócisz do domu już za natchnieniem Bożym, z pragnieniem nawrócenia się pełnego. Jaki warunek trzeba spełnić? To, co się wydarzyło w życiu wcześniej wymienionych przeze mnie osób, czyli Zacharisza, Elżbiety, Maryi i Józefa - pozwolić na to, żeby Duch Święty ciebie prowadził, powiedzieć Duchowi Świętemu - zgadzam się i chcę pełnić wolę Bożą, nie umiem, ale Ty mnie prowadź.