2.07.2015
Temat: Lud kapłański
Teksty: 1 P 2, 4-5, 9-10; Ps 66, 13-20; Mt 16, 24-27
Homilia: ks. Piotr
Dzisiaj o kapłaństwie powszechnym. Temat ten niestety w Kościele katolickim jest niedoceniany, albo nawet zaniedbany. Dlatego? W Kościele polskim przyzwyczailiśmy się do tego, że ksiądz wszystko sam załatwi: np. zbuduje kościół, zorganizuje zespół charytatywny, pozałatwia to i owo. Wierni łaskawie przychodzą do kościoła i uczestniczą w liturgii. W ten sposób żyjemy w niezrozumieniu istoty powszechnego kapłaństwa i jego roli w Kościele. O co więc chodzi?
1. Zacznę od Jezusa. Jezus nigdy o sobie nie powiedział - jestem kapłanem. Do ludzi też nie mówi - jesteście kapłanami. To po co mówić o kapłaństwie powszechnym? Lecz wszystko, co robi Jezus świadczy o tym, że On się czuje kapłanem. On występuje w roli kapłana: składa siebie w ofierze w ciągu całego ziemskiego życia, a ukoronowaniem tego jest śmierć na krzyżu, również spełnia posługę słowa, tłumaczy, że Bóg Ojciec posłał Go, by złożył ofiarę z siebie za grzeszny lud Boży. Co ciekawe, że Jezus zachęca nas, abyśmy byli też kapłanami. Usłyszeliśmy dzisiaj w Ewangelii: Niech każdy weźmie swój krzyż i niech Mnie naśladuje. Czy to nie jest funkcja kapłańska wziąć swój krzyż i naśladować Jezusa? Chrystus jakby sprawdza Apostołów czy rozumieją, o czym mówi: „Czy możecie pić kielich, który Ja mam pić? Odpowiedzieli Mu: Możemy” (Mt 20,22). Dalej, funkcją kapłana jest głoszenie Słowa Bożego. „Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie” (Mt 10, 7) - zachęca Jezus swoich uczniów.
Czy w takim razie jesteś kapłanem? Powtórzę: Niesiesz krzyż Jezusa? Pijesz kielich Jezusowy? Idziesz i ogłaszasz o królestwie Bożym? Jesteś świadkiem wśród współczesnych pogan?
2. Jak Apostołowie podchodzili do kapłaństwa powszechnego?
2.1. Święty Paweł uważa wiarę chrześcijan za „ofiarę i dar”. „A jeśli nawet krew moja ma być wylana przy ofiarniczej posłudze około waszej wiary” (Flp 2, 17); dalej pomoc materialną, której mu udzielają Filipianie, nazywa „wdzięczną wonią, ofiarą przyjętą, miłą Bogu” (Flp 4, 18). Dla niego całe życie chrześcijanina jest jednym czynem kapłańskim; zachęca wiernych, ażeby ofiarowali swoje ciała „na ofiarę żywą, świętą, Bogu przyjemną, jako wyraz rozumnej służby Bożej” (Rz 12, 1).
2.2. List św. Jakuba wymienia szczegółowo konkretne uczynki, które składają się na służbę Bożą: „Religijność czysta i bez skazy wobec Boga i Ojca wyraża się w opiece nad sierotami i wdowami w ich utrapieniach i w zachowaniu siebie samego nieskalanym od wpływów świata” (Jk 1, 26 n). Czyli są to opanowanie języka, nawiedzanie sierot i wdów, wystrzeganie się zmazy tego świata.
2.3. Pierwszy List Piotra i Apokalipsa są już zupełnie wyraźne: przypisują one ludowi chrześcijańskiemu „królewskie kapłaństwo” Izraela. „Niby żywe kamienie, jesteście budowani jako duchowa świątynia, by stanowić święte kapłaństwo, dla składania duchowych ofiar, przyjemnych Bogu przez Jezusa Chrystusa” i „Wy zaś jesteście wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem [Bogu] na własność przeznaczonym” (1P2,5.9). Tu już nic nie trzeba dodawać, jest to oczywiste.
Jesteście tego świadomi? Ja zawsze miałem takie pragnienie, aby moi parafianie wzięli współodpowiedzialność za parafię jako, że są tak jak i ja kapłanami.
Wspólnota SNE z naszej parafii, która pomaga przy tej Eucharystii, realizuje kapłaństwo powszechne przez posługę w ewangelizacji i modlitwie za potrzebujących. Nie wiem, czy jesteście tego świadomi, ale gdyby nie ich posługa, ta Eucharystia byłaby dużo uboższa. Czy mają pełną świadomość ważności tego kapłaństwa? Na pewno nie!
Udział w tym kapłaństwie mamy wszyscy od chrztu św. Wydaje się jednak ważniejszy następny krok - nauka, uczenia się współodpowiedzialności za cały Kościół. Kościół to ja i ty, to odpowiedzialność za zbawienie każdego człowieka (ochrzczonego i poganina), to dbałość o rozwój Królestwa Bożego na ziemi, itd.
Jak to osiągnąć? Odkrywać tę prawdę w Piśmie św. i w historii Kościoła, to proszenie Ducha Świętego o pomoc, to również przynależność do wspólnoty ludzi o podobnych poglądach.
Chcesz iść tą drogą. Zacznijmy więc modlitwę w tej intencji.
