1.10.2013
Temat: Budowanie królestwa Bożego - naśladowanie św. Teresy od Dzieciątka Jezus
Teksty: Rz 2, 1-11; Ps 62; Mk 10, 13-16
Homilia (ks. Piotr)
Kontynuuję temat Królestwa Bożego i budowania go w naszym życiu. Miesiąc temu mówiłem o szukaniu Królestwa Bożego. Dzisiaj o tym, jak to Królestwo Boże budują niektóre osoby, a za wzór stawiam sobie patronkę dnia dzisiejszego. Kto to jest? Tak, św. Teresa od Dzieciątka Jezus.
Czego nas może ona nauczyć? Jak ona budowała królestwo Boże?
1. Jak przeżywamy nasze słabości?
Różne problemy rodzinne, konflikty powodują narastanie problemów. Jeśli dzieje się tak dzień w dzień, to w końcu brak cierpliwości wobec najbliższych będzie się przenosił na jej relację z Bogiem. Co wtedy się dzieje? Zniechęcenie do praktykowania postawy cierpliwości, bo sytuacja zupełnie kogoś przerasta. Będzie czuł się też winny przed sobą, innymi, przed Bogiem, że nie umie dobrze kochać. Będzie chodził smutny i przygnębiony. Częste okazywanie gniewu. Ideały zostawia się w niepamięci.
2. Jak Teresa przeżywała podobne problemy?
2.1. Życie w prawdzie.
Prawda to jest powiedzenie sobie jasno: Nie mam dość sił, by postępować według ideałów Ewangelii. Nie mam cierpliwości, nie potrafię zapanować nad swoim popędami, itd. Nie jest tak łatwo przyznać się do swojej słabości. Potrafimy być mistrzami w ukrywaniu prawdy o sobie. Z drugiej strony lubimy się chwalić ze swoich słabości, przynajmniej niektórych
Rozwiązaniem tych problemów jest wytrwałe dążenie do swoich dobrych ideałów. Ciągle motywuję się, by kochać Boga coraz bardziej, pragnę świętości, co oczywiste unikam za wszelką cenę grzechu. Teresa doświadczając swoich słabości, nigdy nie wycofała się z tego, do czego czuła się powołana. Nawet mówiła, że trzeba być orłem w swoich pragnieniach. To znaczy, trzeba mierzyć wysoko. Nigdy nie hołdowała minimalizmowi.
Jak zatem pogodzić tak wielkie pragnienie kochania Boga z prawdą o nas samych?
2.2. Teresa uczy nas bycia małymi przed Bogiem. U podstaw naszych porażek jest nasza pycha, która nakazuje nam pokładać nadzieję w sobie; polegać na naszych zdolnościach i czyni nas wielkimi przed Bogiem. Niestety każdy człowiek grzeszy. Jest pychą powiedzieć Bogu na podstawie własnych uczynków: jestem dobry, dlatego zasługuję na niebo. Przecież Bóg zbawia za darmo. Nasze dobre uczynki są potwierdzeniem naszej wiary i miłości do Boga.
Teresa zmierzała taką drogą. Żadne uczynki nie są w stanie nam wyjednać u Boga zbawienia. Dlatego też wolała stać przed Bogiem z pustymi rękami.
2.3. Teresa nie marnowała żadnej okazji, aby pokazać Bogu, że Go kocha. Nie dlatego, by się tym chwalić. W świetle miłości Bożej zupełnie inaczej będziemy przeżywać nasze upadki. One niczego nie zmieniają w naszej sytuacji przed Bogiem, bo On zawsze nas kocha. Istota polega na tym, by nie zwątpić w miłość Boga, ale ciągle jej szukać.
3. Co należy czynić, gdy nie potrafimy spełniać wymagań Ewangelii? Nie potrafimy żyć w całej prawdzie, być pokornymi i kochać Boga właściwie? Trzeba pogodzić się z prawdą, że Ewangelia nas przerasta. Teresa pokazywała, że jako dzieci mamy stać przed Ojcem. „Jeżeli kto jest maluczki, niech przyjdzie do mnie” (Prz 9,4) oraz „Jak matka pieści swe dziecię, tak ja was pocieszać będę, przy piersiach was poniosę i będę was kołysać na mych kolanach” (por. Iz 66,12-13). Ogólna jej zasada brzmiała: Bądźmy przed Bogiem jak dzieci, które mają prawo do błędów, do braku sił, do zniechęcenia.
4. Teresa pragnęła całe życie być najmniejszą z sióstr. Nie jest to takie proste, jak by się mogło wydawać. Napisała: „Bogu podoba się w mojej małej duszy właśnie to, że kocham moją małość i me ubóstwo oraz że ślepo ufam Jego Miłosierdziu... To zaufanie i tylko zaufanie ma prowadzić nas do Miłości”. Świadomie wybierana małość, czyli pokora, prowadzi do zaufania Bogu. W tym momencie dochodzi do prawdziwego spotkania człowieka z kochającym Bogiem.
Taką drogę - w wielkim skrócie - pokazuje nam św. Teresa od Dzieciątka Jezus, drogę realną, bo ona nią szła. Czy ty pragniesz podobną drogą iść? Nie będzie ci łatwo. Mamy jednak gwarancję, na tej drodze wspierać nas będzie Duch Święty.
